స్నేహితుడు

నిద్ర రానివ్వని నిన్న రాత్రి
కళ్ళ మీద ఓ మేఘాన్ని ఒత్తి వెళ్ళింది
కన్నీటిని తుడిచేస్తూ
గాలి తన చేతితో నా చెంపలని తాకింది

భాషలో చేర్చలేని భావాలు
మనసు దర్పణంలో కదిలిపోతూ
ఆవేదనని మిగిలిస్తున్నాయి
ఫర్వాలేదులే స్నేహితుడా
పురా జ్ఞాపకాలు గాఢమై
మరింత లోతైన స్మృతులని మోసుకొచ్చాయి

ప్రేమించమని అడిగానంతే కదా!
సరేనని కబుర్లు చెప్తూ
ప్రేమించడం మర్చిపోయావేమిటీ!?

పోన్లే, నావని దిగి వెళ్ళకు
వినడం అయినా నేర్చుకుంటాను
ఖాళీల మధ్య శబ్దాన్ని చేర్చి
నిశ్శబ్ద సంగీతాన్ని సృష్టించుకుంటాను!

***

- రాధ మండువ